Profesor Alfred Lityński był wybitnym polskim uczonym, hydrobiologiem, nauczycielem, który żył i pracował w wielu miejscach na terenie kraju. Był na Suwalszczyźnie przybyszem, ale poświęcił tej ziemi 25 lat swojego życia. Jako jeden z pierwszych odkrył to, co do dnia dzisiejszego stanowi o walorach tego regionu - czystą, nieskażoną przyrodę, której ochronę postulował. Za działalność w studenckiej organizacji niepodległościowej został usunięty z uczelni i w 1902 roku i na siedem miesięcy osadzony w więzieniu w Wendenie na Łotwie. Po spełnieniu się wyroku wrócił do ojca do Drui i przyuczał się do zawodu felczera. W tym czasie ożenił się z Heleną Bern-Bersin- nauczycielką z Wilna (miał z nią córkę - Halinę). W roku 1905 wyjechał do Krakowa na studia biologiczne na UJ. W roku 1907 uzyskał tzw. absolutorium. W 1908 roku Lityńscy wyjechali do Zakopanego. Tu aż do roku 1916 Lityński prowadził badania nad skorupiakami planktonowymi stawów tatrzańskich, a od roku 1911 był nauczycielem przyrody w miejscowej szkole. W roku 1913 uzyskał na UJ tytuł doktora filozofii w zakresie zoologii. Poza pracą naukową i pedagogiczną aktywnie działał w Towarzystwie Tatrzańskim, angażując się w sprawy ochrony górskiej przyrody i krajobrazu. W roku 1914, w momencie wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich, lecz z powodu zapalenia płuc i oczu 20 listopada został zwolniony. W poszukiwaniu lepszych zarobków, późną jesienią 1916 roku przeniósł się z rodziną do Lublina, gdzie objął posadę nauczyciela przyrody i geografii w prywatnym gimnazjum. Badał w tym czasie tamtejsze jeziora. Podjął też pracę w Wojewódzkim Inspektoracie Rybactwa, co dało mu możliwość bliższego poznania jezior regionu. Podczas wyjazdów do Warszawy, nawiązał kontakt z Instytutem Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego. Właśnie wtedy zaczęto snuć plany zorganizowania pierwszej polskiej stacji hydrobiologicznej. W roku 1920 powierzono to zadanie Lityńskiemu. Miał współpracować z prof. Romualdem Minkiewiczem, którego powołano na kierownika stacji. Z tego zaszczytu Minkiewicz szybko zrezygnował i zastąpił go Lityński. Wykazał się wówczas niezwykłym talentem organizacyjnym, aktywnością naukową oraz zaangażowaniem . Jego niesamowita aktywność przyniosła mu po latach europejską sławę, a kierowana przez niego w Starym Folwarku na Suwalszczyźnie placówka stała się jedynym na tej ziemi, ważnym w Polsce, ośrodkiem naukowym. Zainteresowania Lityńskiego były bardzo szerokie. Jego dorobek obejmuje 38 publikacji, z czego 28 pochodzi z okresu "wigierskiego". Napisał pierwszy podręcznik hydrobiologii w Polsce. Najważniejszym dokonaniem Lityńskiego było zwrócenie uwagi na istotne różnice składu zwierząt planktonowych w jeziorach o odmiennej żyzności i możliwość oceny stanu jezior na podstawie badań planktonu. Badał także ryby, szczególnie sielawę i sieję. W stacji studenci wyższych uczelni odbywali praktyki naukowe, a latem działały kursy dla ubogiej młodzieży. Lityński współpracował z Uniwersytetem Warszawskim, prowadząc wykłady i ćwiczenia z hydrobiologii (lata 1924-1936). Został pozbawiony tych zajęć , ponieważ przeciwstawiał się dyskryminacji mniejszości narodowych, zdecydowanie potępiał "getto ławkowe". Lityński reprezentował Polskę na forum międzynarodowym na konferencjach limnologicznych w Kilonii, Insbrucku, Rzymie, Lundt, Sztokholmie, Paryżu (znał 5 języków obcych). Lityńscy wraz z lokalnym środowiskiem doprowadzili do wybudowania szkoły powszechnej w Starym Folwarku ( w kształcie samolotu!). Okupację, podczas której jego stacja przeszła w ręce niemieckie spędził w pobliżu, we wsi Cimochowizna. Nie podjął współpracy z niemiecką administracją, która proponowała mu objęcie stanowiska inspektora rybackiego. Pisał w tym czasie i uzupełniał ilustracje do podręcznika hydrobiologii. Od 1942 roku należał do AK , podjął niebezpieczną współpracę z Komendą VIII Suwalskiego Obwodu Armii Krajowej o kryptonimie "Niedźwiadek", później "8", gdzie jako porucznik "Leśny" pełnił funkcję szefa Biura Informacji i Propagandy, redagując gazetkę "Echa Puszczy". Za działalność w 1944 został odznaczony Krzyżem Walecznych . W październiku 1944 na Suwalszczyznę wkroczyła Armia Czerwona. Lityński otrzymał stanowisko inspektora gosp. rybackiego w Czerwonym Folwarku; w lutym 1945 r. został aresztowany za działalność w AK i skazany na zsyłkę do łagru w ZSRR. Więziony w bydlęcym wagonie na wschód zachorował na serce, nie otrzymawszy pomocy lekarskiej, zmarł pod Smoleńskiem. Jego ciało wyrzucono na śnieg koło torów, a potem podobno pochowano na Cmentarzu Tichwińskim W Smoleńsku. Żyją do dziś wnukowie Alfreda Lityńskiego, istnieje szkoła jego imienia w Urszulinie, w woj. lubelskim , w miejscu stacji znajduje się Muzeum Wigier, placówka Wigierskiego Parku Narodowego. Niektóre prace prof. Alfreda Lityńskiego, nie sposób zacytować wszystkich, licznych artykułów:- " W sprawie ochrony Tatr" - "Zmarzłe stawy w Tatrach" - "Rewizja fauny wioślarek jezior tatrzańskich. Część I. Daphnidae" (rozprawa doktorska) - " Uber den Bau der EXtremitaten bei den Clacoderen und deren Bedeutung fur das System" (klasyfikacja wioślarek, wyd. 1916 r. ) - " Jeziora tatrzańskie i zamieszkująca je fauna wiślarek" - Artykuły do "Pamiętnika Towarzystwa Tatrzańskiego" - " Jeziora Firlejowskie. Zarys limnologiczno-biologiczny" - "Sprawozdanie tymczasowe z badań na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim" - "Archiwum Hydrobiologii i Rybactwa" - periodyk - " Jezioro Wigry jako zbiorowisko fauny planktonowej" - Próba klasyfikacji jezior Suwalszczyzny na zasadzie zooplanktonu" - "O wyborze pokarmu ryb planktonowych jeziora Wigierskiego" - "Sielawa w wodach województwa białostockiego" - "Sieja i sielawa w jeziorach suwalskich i augustowskich" - "Sieja ryba królewska" - "Sieja wigierska" - "Plan utworzenia rezerwatu na jeziorze Wigierskim" - "Studia limnologiczne na Wigrach. Część I Limnologiczna" - "Benedykt Dybowski" - "Hydrobiologia ogólna" - podręcznik akademicki - "Organizacja działalność Stacji Hydrobiologicznej na Wigrach w latach 1920-1921" - "Dziesięciolecie Stacji Hydrobiologicznej na Wigrach" Osoby, które odwiedziły Stację Hydrobiologiczną w Wigrach: 1934,1936, 1937- Prof. Z Uniwersytetu w Uppsali Knut Olof Falk 1938 - prezydent RP Ignacy Mościcki 1939 - Minister Oświaty Janusz Jędrzejewicz 1939 - Wiceminister Skarbu Adam Koc W stałym kontakcie z żoną profesora była Aleksandra Piłsudska Pamięć po prof. Alfredzie Lityńskim - Muzeum Wigier W Starym Folwarku im. Alfreda Lityńskiego - Zespół Szkół w Urszulinie im. Alfreda Lityńskiego - Ulica Alfreda Lityńskiego w Suwałkach - Szlak turystyczny w Wigierskim Parku Narodowym z Krzywego do Starego Folwarku - Coroczna "Nagroda imienia Alfreda Lityńskiego" za zasługi w ochronie środowiska naturalnego, przyznawana przez organizację NOT - Zakład Hodowli Ryb im. Alfreda Lityńskiego w Gawrych Rudzie ( w zarządzie Polskiego Związku Wędkarskiego) Autor opracowania: prof. Anna Maria Ambrosiewicz
|
https://suwalki.edu.pl/index.php/patron#sigFreeId4e14fe2640